Την Παρασκευή 8 Μαΐου επισκεφθήκαμε το Περιβαλλοντικό Πάρκο Μπουραζάνι.Το Μπουραζάνι βρίσκεται στα βορειοδυτικά του νομού Ιωαννίνων,κοντά στην Κόνιτσα και περικλείεται από τους ορεινούς όγκους του Γράμμου, της Τύμφης και της Νεμέρτσικα.
Πηγαίνοντας προς την πηγή…..
Πώς δημιουργούνται οι πηγές;
Τα νερά των βροχών διεισδύουν στο υπέδαφος όπου συγκεντρώνονται σε υπόγειους ταμιευτήρες και στην συνέχεια βρίσκουν διέξοδο στην επιφάνεια μέσω των πηγών. Μία πηγή μπορεί να εκτινάσσει νερό με πίεση σχηματίζοντας πίδακα ή να αναβλύζει νερό από υψόμετρο σχηματίζοντας καταρράκτη.
Στον Αώο
Ο Αώος (Αλβανικά: Vjos?) είναι ποταμός της Ηπείρου με συνολικό μήκος 260 χμ. Απ’ αυτά, τα 70 χμ. βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος και τα υπόλοιπα 190 σε αλβανικό. Ο Αώος πηγάζει από τη βόρεια Πίνδο και αρχικά διαρρέει μία χαράδρα ανάμεσα στα όρη Τύμφη και Σμόλικα. Νοτιοδυτικά της Κόνιτσας εισέρχεται στην Αλβανία και εκβάλλει στην Αδριατική θάλασσα.
Στο Περιβαλλοντικό Πάρκο
Εντός του Πάρκου Άγριας Ζωής φιλοξενούνται ελάφια, πλατόνια, αγριοπρόβατα, αγριογούρουνα, αγρίμια της Κρήτης και ζαρκάδια. Εμείς είχαμε τη τύχη να συναντήσουμε και να δούμε από κοντά ένα κοπάδι από ελάφια.
To ελάφι είναι ζώο θηλαστικό , μηρυκαστικό. Είναι όμορφο, λεπτόσωμο, με κοντό καστανόχρωμο μαλακό τρίχωμα. Το κεφάλι του είναι μικρό, με ρύγχος μυτερό. Έχει μεγάλα όμορφα μάτια και λεπτά ευκίνητα πόδια.
Το κοινό ελάφι, έχει μήκος ως 2,30 μ. και ύψος ως 1,50 μ. και ζυγίζει ως 100 κιλά. Έχει σπάνια ευκινησία και τρέχει πολύ γρήγορα κάνοντας πηδήματα μέχρι 8 μέτρα. Ζει γύρω στα 40 με 50 χρόνια.
Το φαινόμενο της διάβρωσης
Η ύπαρξη πολλών ζώων και ειδικά αγριογούρουνων, έγινε η αιτία της εξαφάνισης της βλάστησης στο δάσος της περιοχής. Τα δέντρα είναι γυμνά μέχρι τη μέση και οι ρίζες έχουν βγει στην επιφάνεια. Το έδαφος δεν έχει πια μηχανισμούς αυτοπροστασίας. Αφού δεν υπάρχει βλάστηση τα νερά της βροχής γίνονται ορμητικά και παρασέρνουν χώμα και θρεπτικά στοιχεία.
Ο “αγλέουρας”
Το μόνο φυτό που φυτρώνει πια στο πάρκο είναι ο “αγλέουρας” (“ελλέβορος” στα αρχαιοελληνικά). Υπάρχουν έντεκα είδη σε όλη τη Ευρώπη, στην Ελλάδα όμως φυτρώνει μόνο ο “ελλέβορος ο κυκλόφυλλος”(στην καθομιλουμένη λέγεται «γαλατσίδα», ενώ άλλες κοινές ονομασίες του είναι «σκάρφι», «κάρπη», «καρπί» κ.ά). Είναι δηλητηριώδες φυτό και γι΄ αυτό είναι το μόνο που επέζησε στο πάρκο.Τα άνθη του έχουν χρώμα ανοιχτό κιτρινοπράσινο και εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη. Όπως τα περισσότερα δηλητήρια, χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς, αν και σήμερα έχει περιορισμένη χρήση.
Στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας
Τα κέρατα χρησιμοποιούνται για την κατασκευή διαφόρων αντικειμένων όπως λαβές πιρουνιών, μαχαιριών, μπαστουνιών, κοσμήματα, διακοσμητικά κ.ά.
Το αρσενικό έχει στο κεφάλι του κέρατα μεγάλα, με διακλαδώσεις, που ανανεώνονται κάθε χρόνο και μοιάζουν με φύλλα πλατιά. Το θηλυκό δεν έχει κέρατα, γεννά μια φορά το χρόνο (κάθε 10 μήνες) 1 ως 2 ελαφάκια που τα θηλάζει και τα αγαπά πολύ. Όταν το θηλυκό κυοφορεί , το αρσενικό απομακρύνεται για να μην τραυματίσει κατά λάθος το θηλυκό και πέφτουν τα κέρατά του. Τότε εμφανίζεται ξανά, αφού είναι ακίνδυνο πια. Τα καινούρια κέρατα χρειάζονται τρεις μήνες για να γίνουν. Το ζευγάρι είναι τόσο αγαπημένο μεταξύ του που αν τύχει να σκοτωθεί το ένα, το άλλο είναι δυνατόν να πεθάνει από λύπη και μαρασμό, έχοντας περιπλανηθεί πολλές μέρες.
Η σαρμανίτσα
Είδος κούνιας που χρησιμοποιείτο στην περιοχή της Ηπείρου. Είναι μικρό ξύλινο φορητό κρεβατάκι, καμωμένο από τρεις κοντόπλατες σανίδες καρφωμένες σε σχήμα σκαφιδιού και στερεωμένες σε δύο τέτοιες κάθετες με στρογγυλή βάση, πλατύτερη και πιο ψηλή προς το κεφάλι και χαμηλότερη των ποδαριών η άλλη.
Οι μυλόπετρες
Μεγάλες πέτρες κυλινδρικές, που τις χρησιμοποιούσαν στους μύλους για να αλέθουν τους σπόρους και να παίρνουν το αλεύρι.
