Στις 31 Απριλίου 2017 η Ε΄και η ΣΤ΄ ξεκίνησε για την τριήμερη εκδρομή της στο Ναύπλιο, στις Μυκήνες και στην Επίδαυρο που διοργάνωσε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων.
Πρώτη μας επίσκεψη ήταν στο παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης στο Ναύπλιο, όπου οι μαθητές παρακολούθησαν ένα ενδιαφέρον εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τίτλο «1821- Μορφές και Θέματα του αγώνα της ελληνικής Ανεξαρτησίας». Η έκθεση των έργων ζωγραφικής απεικονίζει ιστορικά συμβάντα του ελληνικού αγώνα ενάντια στον τουρκικό ζυγό. Οι περισσότερες σκηνές προδίδουν την προσπάθεια του καλλιτέχνη να συγκινήσει, να διδάξει και να παραδειγματίσει το θεατή.
Την επόμενη μέρα επισκεφτήκαμε το λαογραφικό μουσείο και παρακολουθήσαμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Το Ναύπλιο στον 19ο αιώνα” που περιελάμβανε έναν περίπατο στην παλιά πόλη εντός των τειχών. Μέσα από την περιήγηση στα σοκάκια του Ναυπλίου ανακαλύψαμε και ταξιδέψαμε σε παλιότερες εποχές. Είδαμε την Πύλη της Ξηράς από την περίοδο της πρώτης Ενετοκρατίας καθώς, επίσης, το Μέγαρο του Άρμανσμπεργκ, ο οποίος συνόδεψε τον ανήλικο βασιλιά Όθωνα ως πρόεδρος της τριμελούς αντιβασιλείας μαζί με τους Μάουρερ και Έυντεκ.
Άλλα ιστορικά σημεία και μνημεία της πόλης που εντοπίσαμε ήταν ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου δολοφονήθηκε ο πρώτος πρωθυπουργός του νεοσύστατου ελληνικού κράτους Ιωάννης Καποδίστριας, η Βουλή των Ελλήνων (φθινόπωρο 1825- άνοιξη 1826), το άλλοτε Αλληλοδιδακτικό Σχολείο γνωστό ως Τριανόν, η Πλατεία Συντάγματος, η Πλατεία τριών Ναυάρχων, ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Γεωργίου.
Δε θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το Φρούριο του Παλαμηδίου, που οφείλει την ονομασία του στο μυθικό ήρωα Παλαμήδη, γιο του Ναύπλιου, πρώτου ιδρυτή της ομώνυμης πόλης. Το φρούριο κατασκευάστηκε την περίοδο της Β? Ενετοκρατίας και αποτελείται από 8 προμαχώνες που συνδέονται και επικοινωνούν μεταξύ τους με έναν αυλόγυρο, που ονομάζεται τείχος του περιβόλου. Το Παλαμήδι από την απελευθέρωση μέχρι το 1916 χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή. Μπορεί, λοιπόν, κανείς να δει και τη φυλακή του ήρωα της εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης του 1821 Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στις «Πολύχρυσες Μυκήνες», το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα. Η μυθική παράδοση φέρει ως ιδρυτή των Μυκηνών τον Περσέα, γιο του Δία και της Δανάης. Η Ακρόπολη των Μυκηνών χτίστηκε σε λόφο ύψους 278 μ. για να στεγάσει και να προστατέψει τη βασιλική οικογένεια, λειτουργώντας παράλληλα ως το διοικητικό κέντρο της πόλης.
Έτσι τα κτίσματα που συναντά ο επισκέπτης σήμερα είναι τα ερείπια του ανακτόρου στην κορυφή του λόφου, το βασιλικό νεκροταφείο, το θρησκευτικό κέντρο, η σιταποθήκη, τα εργαστήρια των καλλιτεχνών, η υπόγεια κρήνη και άλλα, που εξυπηρετούσαν κυρίως τις ανάγκες του παλατιού. Από την Ακρόπολη η θέα προς τον Αργολικό κάμπο, τη θάλασσα και τα βουνά της Αργολίδας και της Αρκαδίας είναι καταπληκτική. Από την πρώτη στιγμή αισθάνεται κανείς την ιδιαιτερότητα του σημείου, το γιατί το επέλεξαν οι Μυκηναίοι και τους λόγους που τελικά γνώρισε τέτοια ακμή τον 14ο και 13ο αι. π.Χ. Γύρω από την Ακρόπολη βρίσκονται οι κατοικίες του λαού, ο Ταφικός Κύκλος Β΄και εννέα θολωτοί τάφοι. Ο μεγαλύτερος και καλύτερα διατηρημένος θολωτός τάφος είναι ο λεγόμενος του Αγαμέμνονα.
Το μουσείο των Μυκηνών μπορεί να ταξιδέψει τον επισκέπτη στη καθημερινή ζωή των Μυκηναίων. Υπάρχουν ευρήματα από το ανάκτορο, το θρησκευτικό κέντρο, πολύ πλούσια κεραμική και αντίγραφα των κτερισμάτων του Ταφικού Κύκλου Α?
Τελευταία μας επίσκεψη ήταν στο ασκληπιείο της Επιδαύρου. Το συγκεκριμένο Ασκληπιείο υπήρξε το πιο φημισμένο από όλα τα ασκληπιεία της αρχαίας Ελλάδας, εξαιτίας των πολλών και σοβαρών περιπτώσεων που γιατρεύτηκαν εκεί. Περιλαμβάνει δύο ιερά, στα οποία λατρεύονταν μαζί δύο θεραπευτές θεοί: ο Απόλλωνας Μαλεάτας στο παλαιότερο, στο λόφο Κυνόρτιον, και ο Ασκληπιός στο νεότερο πεδινό ιερό, όπου πραγματοποιούνταν οι περίφημες τελετουργίες της ίασης. Το πεδινό ιερό είναι το μεγαλύτερο και ευρύτερα γνωστό.
Πριν το ιερό του Ασκληπιού, συναντήσαμε διάφορους βοηθητικούς χώρους όπως το καταγώγιο- ξενώνας, το γυμνάσιο, το στάδιο. Στη συνέχεια φτάσαμε στο ιερό του θεού που αποτελείται από το ναό του, το Άβατο ή εγκοιμητήριο, τη Θόλο ή Θυμέλη.
Τέλος, επισκεφτήκαμε το θέατρο του Ασκληπιείου που οικοδομήθηκε γύρω στο 340-330 π.Χ., Το μοναδικό αυτό μνημείο, το τελειότερο και διασημότερο αρχαίο ελληνικό Θέατρο, το οποίο συνδυάζει την κομψότητα με την τέλεια ακουστική, κτίστηκε για να τελούνται σ΄ αυτό οι μουσικοί, ωδικοί και δραματικοί αγώνες των Ασκληπιείων. Επίσης, δίνονταν σ’ αυτό παραστάσεις δραμάτων, που συμπεριλαμβάνονταν στην λατρεία του Ασκληπιού.
