Τη Δευτέρα επισκεφθήκαμε τη Ζωσιμαία Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της πόλης μας, για να τη γνωρίσουμε και για να παρακολουθήσουμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τον τίτλο «ΜΠΟΡΩ». Η κυρία Παναγιώτα αφού μας συστήθηκε, μας είπε ότι η βιβλιοθήκη ιδρύθηκε το 1828 από τους αδερφούς Ζωσιμάδες.Οι Ζωσιμάδες ήταν έξι αδέρφια και κατάγονταν από το χωριό Γραμμένο Ιωαννίνων. Υπήρξαν σπουδαίοι έμποροι και εθνικοί ευεργέτες… Τους λέμε έτσι γιατί άφησαν με τη διαθήκη τους υπέρογκα χρηματικά ποσά με τα οποία έγιναν σχολεία, πτωχοκομεία, βιβλιοθήκες, ορφανοτροφεία κ.λ.π.
Στη Βιβλιοθήκη υπάρχουν λογοτεχνικά βιβλία ενηλίκων, ελληνικά και ξενόγλωσσα, παιδικά βιβλία, βιβλία γνώσεων, 32 χειρόγραφα, από το 12ο έως τον 19ο αι., πολλά περιοδικά, δίσκοι μουσικής βινυλίου, CD-ROM, DVD και δωρεές που έγιναν αποδεκτές . Η βιβλιοθήκη διατηρεί αρχειακό υλικό (εφημερίδες, περιοδικά κ.λπ.) τοπικού χαρακτήρα που αφορά στην ιστορία του τόπου. Στο ισόγειο λειτουργεί Εργαστήριο Συντήρησης χαρτιού και βιβλίου όπου συντηρούνται παλαιά και σπάνια βιβλία, έγγραφα αρχειακών συλλογών, χάρτες κ.λπ. Επιπρόσθετα παρέχει ελεύθερα στους χρήστες σύνδεση στο Διαδίκτυο αφού διαθέτει ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τάμπλετ. Ακόμη,υπάρχουν δύο κινητές μονάδες, οι οποίες εξυπηρετούν κοινότητες και μαθητές που δεν έχουν άμεση πρόσβαση σε άλλη σταθερή βιβλιοθήκη.
Όταν τελείωσε η σύντομη ενημέρωση είδαμε το μηχάνημα βιβλιοδεσίας και διάφορες γραφομηχανές του προηγούμενου αιώνα…
Πολλές σφραγίδες….
Είδη γραφής , πολλά πολλά βιβλία και παλιά έγγραφα…
Καθίσαμε ήσυχα στις θέσεις μας- η κ. Παναγιώτα μας είπε όπως στο σχολείο έτσι και στη βιβλιοθήκη ισχύουν κάποιοι κανόνες που όλοι πρέπει να τους σεβόμαστε- και απολαύσαμε ένα ωραίο παραμύθι που μας δίδαξε ότι όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε , αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας και στη δύναμη που έχουμε μέσα μας…
Στη συνέχεια παίξαμε το παιχνίδι με το κουβάρι. Όσο ξετυλίγονταν το κουβάρι τόσο ανακαλύπταμε τι μπορούσε να κάνει ο καθένας μας καλά…
Και με αυτές τις δυνατότητές μας πλέχτηκε ένας δυνατός ιστός που όλοι μαζί κρατούσαμε και μια άκρη του…Όλοι λοιπόν είμαστε σπουδαίοι και αναγκαίοι με αυτά που μπορούμε να κάνουμε καλά..Αρκεί να είμαστε μια ομάδα με συνεργασία και φαντασία!!!
Τραβήξαμε και από ένα χαρτάκι και διαβάσαμε τις αρετές και τις εκπλήξεις που μπορεί να μας χαρίσει η ζωή αν πιστέψουμε στον εαυτό μας…
Αααα!!! Τραγουδήσαμε και χορέψαμε κιόλας!!! Στο τέλος όμως μας περίμενε η μεγαλύτερη έκπληξη!!! Είδαμε σε ένα παλιό, μεγάλο βιβλίο τον σπουδαιότερο άνθρωπο του κόσμου… Ο καθένας μόνος του… Παιδιά θα αποκαλύψετε στους γονείς σας τι είδατε;
Κρεμάσαμε στον χαρταετό ουρίτσες με τα πολύχρωμα συναισθήματά μας!!! Μακάρι τα άσχημα να πετάξουν μακριά μας και να μείνουν μόνο τα χαρούμενα…Η κυρία Παναγιώτα μας είπε ότι στην περιοχή μας οι παλιότεροι τον έλεγαν τον χαρταετό «σιαμαντούρα».
Στα παλιά Γιάννινα τα παιδιά φτιάχνανε μόνοι τους χαρταετούς, που ονομάζονταν «σιαμαντούρες». Χρησιμοποιούσαν κομμάτια από νεροκάλαμα της λίμνης, σκίζοντάς τα στη μέση και δεμένα ακτινοειδώς. Στις άκρες κολλούσαν πολύχρωμα κομμάτια λαδόκολλας, με ζυμάρι. Μόλις η «σιαμαντούρα» στέγνωνε, ήταν έτοιμη για να δεθούν τα ζύγια με τον σπάγκο και η απαραίτητη ουρά.
Τέλος δημιουργήσαμε τους δικούς μας χαρταετούς και φτιάξαμε ζωγραφιές για τη βιβλιοθήκη … Είναι τέλεια να φεύγουμε και λίγο από το σχολείο, δε συμφωνείτε;;;
